Alles beter voor mij dan naar wielerklassiekers te moeten zien op TV, dus een leuk alternatief  is me naar Bluesclub ’t Goor in Wuustwezel te begeven. Hier treedt de in het Nederlandse Tiel geboren Rob (5 oktober 1957) Orlemans met zijn band op. En of ik gelijk had…..
Als tienjarige linkshandige knaap leert Rob reeds gitaar spelen, en werd toen al geïnspireerd door Jimi Hendrix, John Lee Hooker en Muddy Waters.  Zijn  eerste belangrijke band is de alternatieve rockgroep Conus waar hij tot en met 1980 deel van uitmaakt.
Dat hij niet alleen gitaar kan spelen, maar ook een prima componist is, bewijst hij door eind jaren ’80 de muziek te schrijven voor de korte horror film “Half Past Midnight”. Een goeie naam voor Rob’s nieuwe band met niemand minder dan Curtis Knight als leadzanger, de ontdekker en mentor van Jimi Hendrix. Na het overlijden van Curtis  in 1999 neemt Rob de vocals voor zijn rekening.

Het trio Rob Orlemans & Half Past Midnight wisselt enkele keren van samenstelling maar werkt inmiddels alweer een paar jaar in de huidige bezetting die bestaat uit Rob Orlemans (gitaar en vocals) Piet Tromp (bas) en Ernst van Ee (drums).

Rob , Piet en Ernst (deze laatste wordt door Rob aangekondigd als Ernesto)  zijn alle drie topmuzikanten en krijgen meer dan eens de kans om zich individueel van hun beste kant te laten zien, zeker in het instrumentale nummer – Black Beauty – mogen Piet en Ernst zich eens uitleven.
Niet alleen nummers van hun vorige CD  “Live in Chicago” (2002) zoals – Buzzin’ King Bee - Indian Machine - Going Down, en de Studio CD “Libertyville” (2006) – Down on Parchman Farm – Blues For Money en Fuzzbox Boogie worden feilloos neergezet, ook de klassiekers van Jimi Hendrix  - Hey Joe en Voodoo Child - worden niet vergeten, allen met eigen interpretatie.

Het nummer - Morning Dew -  van Bonnie Dobson, meer bekend geworden door de uitvoering van The Greatful Dead wordt hier op een eigen karakteristieke wijze neergezet, gewoon subliem.
In songs als – No Hellhound en Funcky Lou’s  druipen de schitterende gitaarsolo’s ervan af en hier kan je duidelijk horen dat Rob meer is dan een gemiddelde gitarist.  - Love Me baby -  is dan weer een rustiger à la Hendrix nummer, maar ook dat wordt probleemloos aan ons overhandigd. Deze nummers staan dan weer op  hun laatse CD “Into The Spirit” (2009). Vooral het nummer - 7000 Miles -  is  een streling voor het oor wanneer Ernst en Piet nogmaals hun kunnen mogen tonen.

Of het nu om pure Blues, Bluesrock of zelfs het ruigere werk gaat, dit trio weet van aanpakken en weet als geen ander zijn publiek te entertainen. Een echte aanrader dus.
Zelf heb ik me de DVD “Into The Cage” aangeschaft, want het oog wil ook wat… 3 lekkere binken die nog es lekkere muziek brengen… om nog wat na te genieten, wat wil een vrouw nu nog meer…
Ik heb een zalige namiddag mogen beleven en ben wreed content dat ik de juiste keuze heb gemaakt door Parijs Roubaix in te ruilen.

Leen